|
|
|
سخته! چهارشنبه 3 اسفند 1384 ساعت 19:23 1- اتفاقات اخیر اعم از شخصی و یه کم مربوط به شخصی!! و غیر شخصی و در کل همه چیز، خیلی ذهنمو مشغول کرده! بین خواب و بیداری سردرگمم! وقتی به تفکرات و رفتار خیلی از آدمهای دور و برم نگاه می کنم، اولین چیزی که به ذهنم میرسه اینه که کسانی که اون کارهای سخیف رو نمی کنند اشتباه می کنند و استثنا هستند یا کسانی که اون کارها رو انجام می دهند؟! واقعا نمی تونم هضم کنم کارهاشون رو ... 2- نمی دونم چرا نسل پدر و مادرهای ما و حتی یک نسل قبل از ما، اینقدر سخت حرفهای ما رو درک می کنند؟ اصلا درک می کنند؟ من که شک دارم! به خصوص نسل اناث قبل از ما که شاید به خاطر جوّ بسته ای که بر دوران زندگیشون حاکم بوده، از لحاظ فکری کاملا صُلب هستند! چند روز پیش، روزآنلاین مصاحبه ای با داریوش آشوری کرده بود و آقای آشوری حرفهایی زده بود که واقعا برام جالب بود! لُبّ کلامش که تیتر مطلب هم بود در مورد این بود که مردم ایران عادت کرده اند که همیشه به دستی غیبی در کارها اعتقاد داشته باشند، خواه امام زمان باشد و خواه آمریکا! اصلا نمی فهمم که چرا هر موقع از هر چیزی و از هر حرکتی توی این مملکت حرفی زده میشه، می گویند کار انگلیسه و کار آمریکائه و هر چی اونا بخوان همون میشه و فلان و بیسار! آقا درست که اونها خیلی توی این مملکت نفوذ دارند، ولی چرا عادت کرده ایم به سرسپردگی؟ چرا هر کاری را که خودمان می کنیم و به نتیجه ی دلخواه نمی رسه، پای انگلیس و آمریکا رو وسط می کشیم؟ آره، نفوذ دارند و خیلی حرکتها رو به نفع خودشون قبضه می کنند، ولی دلیل نمیشه منتظر بشینیم که آمریکا و انگلیس از اون سر دنیا تصمیم بگیرند که تکلیف ایران چه بشود و چه نشود! قدرت دارند و همه کار می کنند، ولی خیلی جاها میشه جلوشون رو گرفت و کاری رو که خودمون می خواهیم، انجام بدیم! خلاصه که آخر سر، باز به این نتیجه رسیدم که اگر هم آدم میخواد حرف بزنه، فقط برای همسن و سالهای خودش حرف بزنه و صحبت با نسلهای قبل رو یا به همفکرانی از همون نسل بسپره یا کلا" قیدش رو بزنه! شاید اینها نشونه های گذار باشه ... 3- شاید تنها راه برای اثبات درستی تصمیم ها و کارهایی که می کنیم، فقط درس خوندن و تلاش و نشون دادن این تلاش به بقیه باشه! بیا نشون بدیم حرفها و تصمیماتمون درست بوده ... 4- این مطلب، صدمین مطلبیه که اینجا می نویسم ... |
